dinsdag 3 juli 2012

The little things in life (part II)


Na een droomloze nacht werd ze wakker door de algemene wekker. Nu moest ze in vijf minuten aan haar deur staan en werd ze begeleid naar de badkamers. Snel sprong ze overeind en liep naar haar raam. Elke kamer had een raam dat grensde aan de grote binnenplaats of het gebied tussen het gebouw en de gigantische muren. Haar raam grensde aan de binnenplaats, als het volle maan was kon werd haar kamer altijd verlicht door zijn witte licht. Meestal was dat de nacht waarin Lirian het langste bleef.
Jevy legde haar hand op de lichtgevende knop naast de deur. Een kleine schok ging door haar arm en het blauwe, half doorzichtige krachtveld schoof als het ware opzij. Snel stapte ze haar kamer uit, in het blauw met wit en grijze uniform. Een paar seconden later kwamen de bewaarders aanlopen. Drie voorop en daarachter al kinderen op de tweede verdieping, van de west zijde. Met z'n drieën naast elkaar liepen Jevy, een ander meisje uit haar gang Kyrma, en een jongen Conjor naast elkaar. Jevy sprak redelijk vaak, ze beschouwde elkaar als vrienden. Kyrma had lang blond haar dat meestal met een knot op haar zat. Haar groene ogen keken altijd opgewekt de wereld in, maar soms kon ze ook lang in het niets staren en, in tegen deel tot haar normale gedrag, niets zeggen. Conjor was een jongen met halflang zwart golvend haar dat tot iets onder zijn oren kwam. Hij had een vreemd trekje waardoor hij vaak aan zijn voorhoofd krabde. Zijn ogen waren donker bruin, waardoor het leek alsof hij geen irissen had.
Jevy liep altijd in hun midden. Aangezien de bewaarders en de anderen erg gesteld waren op gewoontes liepen de drie altijd naast elkaar. Kyrma aan de linker kant, Conjor aan de rechter, en Jevy in het midden.
Kyrma had de kamer naast Jevy en Conjor de kamer tegenover hen.
Het was vijf minuten lopen naar de eetzaal van de hele west kant. Dan zou ze Lirian kunnen spreken. Helaas waren de bewaarders het meest alert tijdens het ontbijt, toch moest Lirian haar de brief dan geven. Bij het avond eten zouden ze gecontroleerd worden om smokkelen.
In stilte ging ze aan haar vaste tafel zitten en wachtte op Lirian die daar zou gaan zitten met twee anderen uit zijn gang. Hij zat op de eerste verdieping dus Jevy zag hem nooit tijdens de wandeling naar de eetzaal. Gelukkig zat ze met hem, Kyrma, Conjor, Sellon een jongen uit Lirian's gang, en Malar een andere jongen uit zijn gang.
Kyrma, Conjor en Jevy zaten al aan de tafel toen Lirian, Sellon en Malar aankwamen lopen. Lirian glimlachte naar zijn beste vriendin en ging zitten. Zij lachte terug. Ze probeerde zo normaal mogelijk te doen, ondanks het nieuws wat hij haar gisteren had verteld. “En goed geslapen op dit super comfortabele matras dat we hier hebben?” grapte Malar. Jevy en Kyrma keken elkaar aan. Ze wisten beide dat hij Kyrma wel zag zitten, maar om hem te vragen of het waar was, dat was nog niet zo'n goed idee. Alles dat in de buurt kwam van een relatie was strikt verboden in het kamp.
Jevy streek een rode lok uit haar gezicht en legde haar handen op tafel. “Redelijk ja, als je die plank een matras kunt noemen.” Ze lachte flauwtjes om haar eigen grapje. De rest moest ook half lachen, totdat er twee bewaarders met zes borden prut en zes glazen water aankwamen.
Sellon trok een vies gezicht toen hij zijn lepel uit de prut haalde en hem er weer in liet vallen. “Hebben jullie ook zo'n zin in deze verrukkelijke maaltijd?” Hij bleef met een vies gezicht naar de prut kijken. De rest knikte en haalden hun lepels langzaam naar hun mond om te proberen het wat te krijgen.

Nadat Jevy haar zogenaamde eten had weggewerkt keek ze Lirian vluchtig aan. Hij knikte kort en stak zijn hand uit onder tafel. Het zweet stond haar in de handen terwijl ze haar vingers om het ruwe papier sloot. Langzaam trok ze de brief uit zijn hand en stak hem in haar uniform. Die ochtend had ze een stuk van haar deken gescheurd en dat op haar pijp genaaid. Je zag de lap stof alleen als je goed keek. Ze had het geluk dat bewaarders de kinderen eigenlijk nooit een blik waardig gunde. Laat staan dat ze haar been gingen observeren. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten